Les Fleurs du Déchet - I am Trash EDP - Etat Libre d'Orange

Les Fleurs du Déchet – De meest gewenste geur, gemaakt van de ongewenste

Geurfamilie: Bloemig Houtachtig Groen

Topnoten: Gerecycleerde appelessence, gerecyclede bittere sinaasappel, gerecyclede groene mandarijn

Hartnoten: Gerecyclede rozenabsolute, gerecyclede Iso E Super, gerecyclede Gariguette-aardbei

Basisnoten: gerecyclede atlasceder, gerecycled sandelhout, gerecycled akigalahout

Parfumeur: Givaudan

Uitgavejaar: 2018

Er bestaan ​​geuren die gemaakt zijn om te verleiden. Anderen, om te storen. Maar Les Fleurs du Déchet werd geboren met een diepere missie: bewegen. Deze viscerale creatie van Etat Libre d’Orange nodigt ons uit om rechtstreeks in de ogen te kijken van afval, vergetelheid en verval… om daarin een onverwachte, ontroerende en diep menselijke schoonheid te ontdekken. Als een bloem die ontkiemt uit compost, als een gedicht geschreven op gerecycled karton, bloeit dit parfum waar niemand het verwacht en schudt het het geweten wakker terwijl het de huid streelt.

Geïnspireerd door een jeugd in Nieuw-Caledonië en de voorouderlijke waarden van het Borindí-volk - beschermers van harmonie met Moeder Natuur - omarmt deze geur de filosofie van zero waste met een bijna sjamanistische esthetiek. Het is een ode aan datgene wat we zonder omkijken weggooien, maar waar eigenlijk de essentie van onze verlossing in ligt. De geur begint met een sappige, citrusachtige explosie van groene mandarijn, bittere sinaasappel en gerecyclede appel. Niets hiervan is vulgair of geforceerd: het is een onverwacht pure symfonie, alsof de natuur zelf haar verhaal aan ons weet te vertellen uit de vuilnisbak.

In het hart van Les Fleurs du Déchet komt een gerecyclede roos naar voren, gewond maar majestueus, verweven met de luchtige lichtheid van Iso E Super en de wilde zoetheid van Gariguette-aardbei. De romantiek is hier ongekunsteld en ongefilterd; Het is rauw, direct en bijna bruut in zijn tederheid. De roos bloeit niet om te behagen, maar om haar plaats in de wereld op te eisen: de koningin van een wilde tuin die uit chaos ontstaat.

De geur onthult haar profetische karakter in de intens evocatieve basis. Atlasceder, Akigalahout en Sandelhout – allemaal gerecycled – verankeren de geur niet alleen met een aardse diepte en levendige hars, maar verkondigen ook een nieuw olfactorisch manifest: de luxe van de toekomst zal circulair, bewust en enorm creatief zijn. Deze stichting is een volwaardig manifest, waarin recycling geen techniek is, maar een kunstvorm.

Les Fleurs du Déchet streeft er niet naar om iedereen tevreden te stellen. Het is geen zelfgenoegzaam parfum. Hij is een provocateur met goede bedoelingen. Een geur die opstijgt als een geparfumeerde preek, uitgesproken door een postindustriële dichter die vuilnisbelten heeft afgezocht en ambergris heeft gevonden tussen het plastic. Er is geen sprake van nostalgie, maar van urgentie. Er is geen sprake van moralisme, maar wel van poëzie. Parfum is een ritueel, een seculier gebed tot de godin van de recycling, een offer van verwelkte bloemen die nog steeds een eeuwige geur behouden.

In deze context groeit de samenwerking tussen Givaudan, Ogilvy en Etat Libre d'Orange uit tot een creatieve drie-eenheid die niet alleen een parfum ontwerpt, maar ook een parfumopstand orkestreert. Ze hebben een messiaanse geur gecreëerd die niet met loze beloftes wordt verkocht, maar met een brute waarheid: schoonheid is te vinden waar we het het minst verwachten, en als we het daar niet leren zien, zijn we gedoemd het voor altijd te verliezen.

Het is een parfum dat zo door Rimbaud geschreven had kunnen zijn als hij toegang had gehad tot synthetische moleculen, of bedacht door een sciencefictionanimator met de ziel van een druïde. De kern van dit project is een alternatieve wereld, waarin afval wordt omgezet in kunst en bloemen uit de riolen ontspruiten. Hier is geen sprake van ironie, alleen van een extreme gevoeligheid voor het heden en een diep verlangen naar collectieve verlossing.

Les Fleurs du Déchet is de volwassen, bijna filosofische stap van het oneerbiedige en provocerende Sécrétions Magnifiques. Dit is een stille revolutie die niet langer schreeuwt, maar zingt met de diepe toon van iemand die heeft geleefd. Het is een protest, een gebed, een verpakte profetie. En bovenal is het een uitnodiging tot verandering: niet alleen wat we op onze huid gebruiken, maar ook de manier waarop we in deze wereld leven.

Moge dit parfum dan een vaandel zijn voor de nieuwe profeten van de recycling, de liefhebbers van de planeet, de alchemisten van het afval. Laat het zich door de steden en bossen verspreiden als een bedwelmend gefluister: er is nog steeds schoonheid in de prullenbak. Je moet het alleen weten te vinden.